कळत - नकळत

कळत-नकळत कसं आयुष्य बनतं, 

जीवनाच गणित डोळ्यांसमोर उलगडतं,

आईची माया आठवताच मन भरून येतं,

कळत - नकळत

कळत-नकळत कसं आयुष्य बनतं, 

जीवनाच गणित डोळ्यांसमोर उलगडतं,

आईची माया आठवताच मन भरून येतं,

खरच.. तिच्यासारख आपल्या कुणीही जवळच नसतं,

तिच्या सोबतीत जीवन स्वर्गापरी भासतं,

जस परिस लोखंडाला स्पर्श करतं,

शाळेत असताना मित्रांची सोबत असते,

तिथे घडलेल्या सुख-दु:खाला त्यांच्या प्रेमाची झालर असते,

त्यांच्या सोबत घालवलेला प्रत्येक क्षण मोलाचा असतो,

कारन त्या क्षणाला समजुतपणाचा ओलावा असतो,

तरुणाईच्या उंबरठ्यावर पाउल ठेवताच

कसं पंख आल्यासारखं वाटतं, अन 

उडताना आपल्यावर प्रेम करणारं कुणीतरी हवं असतं,

प्रियकराच्या सोबतीत हायसं वाटतं,

अन त्याचा विरह जीवनात पडलेलं विरझन वाटतं,

तरीही सर्व विसरून सुखाने सुरुवात कराविशी वाटते,

कारण मागे पडलेल्या पाऊलखुणा अनुभवाची शिदोरी देते,

एखाद्या सायंकाळी निवांतपणे हे सर्व आठवतं,

अन जीवनाच्या गणितात काय बाकी राहिलं 

हे कळत-नकळत समजुन जातं..

अनामिक